خلاصه داستان :

عروسی سومیترا انجام شد …
یک مراسم ساده در یک معبد کوچک در آمریتسار … 
کم هزینه ولی زیبا … 
زیباییش به خاطر تجملش نبود ، به خاطر محبت موجود در مراسم بود … که حتی منی که کور بودم … تونستم محبت رو در مراسم اونها ببینم …
خب شاید تقدیر من از همون اول تنهایی بوده … تنهایی بی پایانی که در هر وهله زندگی به شکلی پدیدار میشه …
دیگه نمی تونستم توی آمریتسار بمونم … من دیگه توانایی تنهایی زندگی کردن رو نداشتم … توانایی نگهداری کردن از خودم رو هم نداشتم … تصمیمم رو گرفته بودم … و اون رو عملی می کردم ولی بعد از خوندن کتاب استاد …